Przęślica

Powstała w prezencie dla trzeciej żony Wincentego Flaka, Wiktorii. We wspomnieniach córki Adeli pięknie rzeźbiona przęślica była podziękowaniem męża za zajmowanie się gospodarstwem, jednak wykonana została jeszcze przed ślubem, który odbył się w 1908 r. Oznaczałoby to, że prezent powstał zgodnie z lokalną tradycją, według której przyszły małżonek ofiarowywał swojej narzeczonej przęślicę.

Przędzenie na przęślicy polegało na wyciąganiu nitek lnianych z drążka, inaczej krążela, na który nawinięta była przędza. Nitki wyciągało się lewą ręką, od czasu do czasu nawilżając je śliną lub wodą, a drugą ręką skręcało się je na wrzecionie. Wykształciły się różne rodzaje przęślic, w zależności od kształtu drążka oraz sposobu trzymania i mocowania. Przęślica wykonana przez Wincentego to typ przysiadkowy, co oznacza, że drążek został przymocowany prostopadle do podłużnej deseczki, na której siadała prządka, stąd jej nazwa przysiadka. Ozdobiona została zygzakowatym wzorem biegnącym dokoła brzegu, przechodzącym na końcu deski w dwie ślimacznice. Na drugim końcu deska jest znacznie grubsza i została opracowana rzeźbiarsko w ślimacznice na bokach, a od strony deski i z drugiego końca opracowana w rozkładające się schodki o zaokrąglonych krawędziach, które utworzyły formę płaskiej piramidy. Na jej środku znajduje się otwór na krążel, podzielony na swej długości na trzy części. Dolną część na planie kwadratu pokrywa dekoracja rzeźbiarska pionowych i poziomych łukowatych żłobień zwieńczonych podwójnymi wolutami. Środkowa część, także na planie kwadratu, ozdobiona jest ornamentem sznurowym, przechodzącym w górnej, okrągłej części, w motyw trzech mijających się naprzemiennie, wyciętych taśm płaskiej, zębatej z jednej strony i zygzakowatej.

Przęślica wykonana przez Wincentego Flaka charakteryzuje się ornamentyką typową dla rzeźbiarza, przez co była odmienna od przęślic spotykanych w okolicy, a jej ozdobna forma czyni z niej dzieło rzeźbiarskie i pewnie była powodem do dumy dla przyszłej żony.