Dekret sądu ws. Stanisław, Błażej i Wojciech Kwapisiewiczowie vs. wdowa po Mikołaju Kwapisiewiczu

[s. 17]

Actum coram iudicio advocatali Zwolinensis feria quarta post Dominica S[ancti] Fabia[ni] et Sebastia[ni] per famatum Pauli Wioteska, Walenti [!] Słowicki, Adami Makowiecki, Joann[i] Cekay, scabinos iuratus 1738 die 23 ianuarii¹.

W sprawie agitowanej między stronami Błażejem Kwapisem, Wojciechem Kwapisem pozwanemi z jednej, a z drugiej strony teraźniejszą pozostałą wdową po nieboszczyku Mikołaju Kwapisie mężu swoim, a bratową tych wyrażonych Kwapisów, bracią rodz[o]nemi nieboszczyka Mikołaja Kwapisa męża pozostał[e]j wdowy, który to nieboszczyk Mikołaj Łata² zeznał przed śmiercią w domu swoim przy Panu wójcie i przy Pawle Musielu ławniku przysięgłym, także i przy Jędrzeju Kowalu teraźniejszym ławniku, temi słowy: Jeżeli mnie Pan Bóg zbierze z tego świata na tamten świat, tedy nie żadnej okazyi tylko z okazyi Błażeja brata mego rodzonego, bo dał znać o mnie w polu Błażejowi bratu memu, a do tego P[an] wójt posyłał ławnika po Wojciecha Kwapisa, aby się przeprosieli z bratem przed śmiercią i w oczy sobie wymówieli, który do którego miał jaką pretensyją. Także i po Błażeja P[an] wójt posyłał. Którzy bracia rodzeni nie stanęli do nieboszczyka Mikołaja, brata swego, na rozkaz wójtowski, a to z tej racyi, bo mieli ankor³ na nieboszczyka Mikołaja i zawziętość przeciwko jemu. Gdzie tedy po śmierci nieboszczyka Mikołaja udała się żona nieboszczyka do sądu rekwirując na tych braci⁴ śmierci męża swego, dufając w to zeznanie męża swego, na które to zeznanie żadnego dokumentu ani inkwizycyi nie ma i sama ta [s. 18] wdowa Miko[łajo]wa nie wiem [!] z jakiej okazyi mąż jej umarł, ale ciż [bra]cia Kwapisowie nieboszczyka Mikołaja rodzeni przysi[ęg]li w sądzie miejskim zwoleńskim, jako nieboszczyk bra[t] [i]ch rodzony Mikołaj nie z ich okazyi umarł, których to Kwapisów obydwóch braci przez jurament ich od wi[n]y i grzywien sąd niniejszy uwalnia, jednak niniejszy sąd nakazuje niniejszym dekrete[m], aby Błażej Kw[a]pis dał do kościoła farnego zł 10 na wosk, do kościoła Anny Św. Wojciech Kwapis aby dał na wosk zł 10, a że zaś Błażej Kwapis nie [.]dał się do sądu wójtowskiego i radzieckiego i naszedł na gro[nt]⁵ nieboszczyka Mikołaja brata sw[eg]o rodzonego i sąd lekceważył i posponował, i aresztu wójtowskiego nie położył według zwyczaju pewnego, i z tego była pobudka do złego między [s]obą braci rodzonemi, tedy sędzie niniejsi nakazują dekretem, aby Błażej Kwapis dał do zamku grzywien 10, sądowi grzywien 4, wieży siedzieć dzień 1, który to Błażej Kwapis zeznał przed Walentym Słowickim burmistrz[em] teraźniejszym: „żem ja nie wiedział o Mikołaju bracie moim w polu, tylko mi Wojciech brat mój powiedział o nim”, tedy sąd niniejszy nakazuje niniejszym dekret[em], aby Wojciech Kw[a]pis dał zamkowi grzywien 8, urzę[do]wi grzywien 3, wieży siedzieć dzień 1, które to  grzywny oddane być powinny die 13 iunii⁶. Także i wieżę zasięść powinni pod taką datą, zaś po wypełnieniu tych kondycyi według dekretu zgodnie sobą żyć powinni. A inquantum⁷ by która strona zadosyć nie uczyniła i sprzeciwiła się dekretowi, wadium zakłada sąd ninie[j]szy pod zakład[em] takich drugich kondycyi. Pozostała [s. 19] zaś wdowa M[i]kołajowa, poniewa[ż] [n]ie chciała przysiąc na zeznanie m[ę]ża swego i te sło[w]a mówiła przy sąd[zie] „że to mógł zeznać mąż mój nie[bo]szczyk przed śmiercią ze złości al[bo] zawziętości prz[eci]wko braci, bo [z] sobą w niechęci ż[y]li” tedy powinna M[i]kołajów kontentować się dzia[łe]m tak w polu jak [i] w ogrodach, który to dział sta[ną]ł między nimi p[rzez] urząd i przy prezencyi J.M. [Pa]na [..]rockiego ad[mi]nistratora zwoleńskiego, [za]równo zaś cok[olw]iek miał i ma Błażej u wd[ow]y Mikołajowej w [..]waniu, tedy Błażejowi Kwapi[sowi] oddać powinna, p[oni]eważ przysiąg[ł] Błażej Kwapisz [i] Wojciech Kwapis i [.]oną swojej, jako nie z ich o[ka]zyi umarł Mikołaj Kwapis brat ich rodzony. D[a]tum ut supra⁸.

[MP]

Joannes Kuckoski
notarius zwolinensis⁹

¹ łac. Działo się przed sądem wójtowskim zwoleńskim, w środę po święcie świętych Fabiana i Sebastiana, przez sławetnych Pawła Wioteskę, Walentego Słowickiego, Adama Makowieckiego i Jana Cekaya, ławników przysięgłych, w roku 1738, dnia 23 stycznia.

² lekcja niepewna

³ lekcja niepewna

⁴ lekcja niepewna

⁵ lekcja niepewna

⁶ łac. dnia 13 czerwca

⁷ łac. o ile

⁸ łac. Z daty jak wyżej

⁹ łac. pisarz zwoleński