Ząb mamuta

Odnaleziony w trakcie wykopalisk z lat 1983-1990 prowadzonych w Zwoleniu.

Kopia zęba mamuta, odnalezionego w dorzeczu Zwolenki

Znalezisko archeologiczne pochodzi z epoki kamienia, a konkretnie środkowego paleolitu. Jest śladem przebywania na terenie zwoleńszczyzny neandertalczyków, polujących na duże zwierzęta w okresie między 80 000 a 65 000 lat temu.

Przedstawiciele Homo neanderthalensis zasiedlali tereny Europy i zachodniej Azji. Charakteryzowali się krótkimi kończynami, silną budową szkieletową, niskim i pochyłym czołem, wydatnymi wałami nadoczodołowymi, cofniętą brodą i wysuniętą szczęką. Byli bardzo dobrze przystosowani do zimnego klimatu epoki zlodowaceń, w której przyszło im żyć. Funkcjonowali w niewielkich grupach, osiedlających się głównie w jaskiniach. Wytwarzali proste narzędzia krzemienne. Jako pierwsi w dziejach zaczęli grzebać swoich zmarłych.

Na zwoleńskim stanowisku archeologicznym, oprócz wspomnianego wyżej zęba mamuta, odnaleziono także kości innych zwierząt (koni, bizonów, nosorożca włochatego), a także narzędzia krzemienne, tj. zgrzebła, pięściaki, noże czy ostrza, świadczące o przebywaniu na tych terenach dobrze zorganizowanej grupy neandertalskich łowców.